Wil jij met dolfijnen zwemmen? Lees dan mijn verhaal eerst eens.
Het was 2014 en ik was met mijn toenmalige partner in Egypte. We hadden een vakantie geboekt aan de kustplaats Sharm-el-Sheikh. Een plek aan de Rode Zee waar veel dolfijnen te vinden zijn.
Ik heb vanaf kleins af aan altijd al graag met dolfijnen willen zwemmen, mede vanwege de populaire televisieserie “Flipper”. Zwemmen met dolfijnen leek me jarenlang een droom. Dus, toen ik in ons hotel in Sharm-el-Sheikh een excursie zag die “een dagdeel zwemmen met dolfijnen” aanbod, leek me dat wel wat. Er stond verder weinig informatie bij over het hoe en waar behalve dat we opgehaald zouden worden door een transferbusje. Mijn langgekoesterde droom zou eindelijk in vervulling gaan! Toen nog niet wetende dat ik er enorme schuldgevoelens aan over zou houden…
Nu weet ik: ik ga nóóit meer met dolfijnen zwemmen, en dít is waarom…
Nóóit meer met dolfijnen zwemmen
Ik had de excursie geboekt en betaald en zoals afgesproken stond er de volgende ochtend netjes een transferbusje te wachten voor ons hotel. We stapten in en de bus vertrok. Bestemming: onbekend. Een kleine anderhalf uur later stapten we uit in een gortdroge woestijnomgeving. Ik vroeg me af hoe we hier in hemelsnaam met dolfijnen zouden kunnen zwemmen?
De tour guide stak zijn hand op en woof ons richting een oud, vervallen complex waar we een poort door moesten. Eenmaal binnen zag ik aan mijn linkerkant twee kooien ter grootte van een volière die ik nog in mijn achtertuin zou kunnen houden. In die kooien zaten aapjes. Opgesloten. Bedelend om eten. Rechts zag ik een zwembad. Een zwembad dat niet veel groter geweest zal zijn dan twee keer mijn huiskamer. En daarin? Dolfijnen.
We gingen dus met dolfijnen zwemmen in een zwembad, waar we nota bene 120 euro per persoon voor hadden betaald – als ik het me goed herinner. Een vermogen in lokale valuta! En wij waren zo stom geweest om dit ervoor neer te tellen. Wij waren zo stom geweest om deze industrie te sponsoren, waarvan ik me later bedacht dat dit het allerdomste, allerstomste, alleridiootste is wat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Ik had toen en daar al moeten zeggen dat ik dit niet wilde, maar dat deed ik niet.
Waarschuwing: schokkende beelden
In Japan en Faeröer-eilanden worden elk jaar honderden dolfijnen afgeslacht. Nu denk jij misschien: dat is kilometers ver weg van mijn vakantiebestemming, wat heeft het één met het ander te maken?
Buiten dat er jaarlijks honderden dolfijnen worden opgejaagd, in het nauw gedreven worden en één voor één op gruwelijke wijze worden afgeslacht, worden er ook dolfijnen gevangen genomen. Deze dolfijnen worden verkocht aan de hoogste bieder en gaan vervolgens op transport richting dolfinaria over de hele wereld. Door deze industrie te blijven sponsoren, onder andere door het kopen van toegangskaartjes, houd je dus – op indirecte wijze – ongekend groot dierenleed in stand.
In 2009 kwam er een documentaire uit die ik (helaas) pas later vond, maar die recht in het hart raakte. En om precies dié reden wil ik hem ook met jou delen.
Bekijk de trailer van The Cove (2009)
Hier kun je de hele documentaire bekijken
Hoe Flipper zelfmoord pleegde
Kan een dolfijn zelfmoord plegen? Als je het Ric O’Barry vraagt zal hij je vertellen dat het kan. Hij zag het voor zijn ogen gebeuren.
De tv-dolfijn Flipper werd in werkelijkheid ‘gespeeld’ door meerdere dolfijnen, waarvan er één de dolfijn Kathy was. Ric O’Barry, trainde in de jaren zestig dolfijnen voor de populaire serie Flipper. Na het einde van de serie belandden de dieren in krappe aquaria. Dit veroorzaakte zo veel stress dat een van de Flippers zelfmoord pleegde in O’Barry’s armen. Ze besloot ‘gewoon’ om niet meer adem te halen (bron).
Na deze gebeurtenis ging bij O’Barry het roer om. Hij concludeerde dat dolfijnen te intelligent en te zelfbewust zijn om hun leven in gevangenschap door te brengen. Als dolfijnenactivist keerde hij zich tegen dolfinaria en parken waar rijke toeristen kunnen zwemmen en knuffelen met dolfijnen. Hij ging aan de slag met de documentaire “The Cove” om het bewustzijn over dit dierenleed te vergroten. De ergste dolfijnennachtmerrie voltrekt zich volgens O’Barry in Japan, waar jaarlijks in het geniep duizenden dolfijnen worden afgeslacht.
Waarom je ook niet in de zee met dolfijnen moet zwemmen
Helaas groeien nog steeds miljoenen kinderen op met de droom om ooit met dolfijnen te kunnen zwemmen. Zwemmen met dolfijnen is NOOIT goed en zeer zeker niet wanneer deze dieren in tanks of zwembaden met chloor gehouden worden. Het excuus dat “deze dieren in gevangenschap zijn geboren” zoals het Dolfinarium Harderwijk nog wel eens wilt gebruiken, maakt deze praktijken niet minder slecht.
Op sommige plekken ter wereld kun je zwemmen met dolfijnen in de zee. Dit lijkt beter dan in een zwembad, maar interactie met mensen levert dolfijnen – en alle andere wilde dieren – stress op. Sommige dolfijnencentra, zoals Dolphin Academy Curaçao, presenteren het zwemmen met dolfijnen in afgesloten stukken zee of zelfs op open zee als een diervriendelijk alternatief voor zwemmen met dolfijnen in een gesloten bassin. Hoewel het lijkt of de dolfijnen hier in vrijheid leven, is dat niet zo. Ook hier brengen de dieren het merendeel van hun tijd door in een afgesloten ruimte en worden ze na interacties met toeristen op zee teruggeroepen naar de baai.
De dieren associëren mensen met voedsel, omdat ze van mensen afhankelijk zijn om dit voedsel te krijgen. Hierdoor hebben ze niet leren jagen op jonge leeftijd. Pogingen van dolfijnen om weg te zwemmen worden vaak gedwarsboomd door de trainers, die ze terugroepen met vis die de dolfijnen als beloning krijgen. Lees ook dit artikel eens.
Met dolfijnen zwemmen? Dit kan wél
Ga dus NOOIT met dolfijnen zwemmen. Niet in een tank/bassin/zwembad en ook niet in de zee.
Maar… er zijn heel veel dolfijnen in het wild en soms vinden ze de interactie met mensen zelfs leuk. Hoe weet je nu of je op een verantwoorde manier dolfijnen opzoekt of niet? Daar heeft World Animal Protection een Reel over gemaakt.
Laat hieronder weten of jij weleens met dolfijnen gezwommen hebt en/of dit ooit op je verlanglijstje stond, en hoe je daar nu over denkt.
